Johnny Rawls (US) "I'm Still Around" Tour Missy Sippy Gent (19-03-2019) reporter & photo credits: Marcel info club: Missy Sippy info band: Johnny Rawls © Rootsville 2019

De optredens volgen elkaar snel op. Na Dany Franci gisteren in Ertvelde, nu op weg naar Gent, voor het optreden van Johnny Rawls. Fijne neus voor top artiesten hebben ze daar in de Arteveldestad.

Johnny Rawls werd geboren in Columbia, Mississippi in 1951 en leerde al op heel jonge leeftijd gitaar spelen van zijn grootvader. Hij was een natuurtalent en als tiener speelde hij al als professioneel muzikant. Zijn inspiratie vond hij vooral bij artiesten als ZZ Hill, Little Johnny Taylor, Joe Texen The Sweet Inspirations. Een droom ging in vervulling toen hij midden de jaren ‘70 werd aangenomen als band director bij soul legende OV Wright. Na diens dood ging hij aan de slag bij Little Johnny Taylor.
Midden de jaren 80 startte hij een succesvolle solo carrière en in 2013 nam hij samen met soul icoon Otis Clay, het fantastische album ’Remembering O.V.’op. Een ontroerend eerbetoon aan zijn overleden vriend en mentor OV Wright.

Johnny Rawls heeft een onmiskenbare eigen stijl binnen het soul-blues genre. Zijn nummers zitten vol stevig klinkende pop-hooks en zijn omgeven door Stax-getinte blazers arrangementen die wondermooi combineren met zijn zoet klinkende soulstem. Geen blazers hier in Gent maar wel deskundig bijgestaan door de sympathieke familie Özdemir met vader Erkan op bas, Levint op drums en Kinen op gitaar. De Italiaanse hammondspeler Alberto Marsico maakte de bende compleet.

Het was niet de grote massa die was afgezakt, maar de club zat aangenaam vol en het zou blijken dat ze meer dan gelijk hadden. Tussen het publiek ontwaarden we ook Fabrice Bressouat van "Soul Shot", deze keer niet als muzikant maar als enthousiaste toehoorder. Soul en blues zijn meestal wel een garantie voor een welgekomen feestje, en wees maar zeker dat deze Johnny Rawls daar wel verstand van heeft. Met een medley van ‘Help Me’ en ‘Fever’, was dit een fluitje van een cent. Te zeggen dat het optreden bijna niet was doorgegaan omdat Johnny daags voordien compleet zonder stem zat. Het was soms nog wel aan te horen, want af en toe kraakten de oude stembanden, maar Johnny liet dit niet aan zijn hart komen en dat was te merken in het aantal fijne songs die hij stuk voor stuk de zaal in schoot zoals ‘Pouring Water On A Drowning Man’, het funky getinte ‘Country Boy’, ‘Can I Get It’, ‘Yes’ of het overbekende ‘Red Cadillac’. Ondertussen haalt Johnny zijn beste sexy moves boven en weet het publiek op meesterlijke wijze te bespelen, wetende dat hij ondersteund wordt door een perfect op elkaar ingespeelde band, waar Alberto héél mooie dingen uit zijn Hammond weet te halen. Bij de Özdemir boys, druipt het plezier af en deze speelvreugde straalt af op het publiek. De Bobby Blue Bland hit ‘ Turn On Your Lovelight’ sloot een schitterende eerste set af. Blues, een beetje funk en vooral veel soul, genoeg om een mens blij te maken.

Na een korte pauze, was het tijd om de tweede set aan te vatten. Iedereen was duidelijk enthousiast en benieuwd naar wat het tweede deel zou geven. Wees gerust, niemand ging ontgoocheld naar huis. Johnny had zijn tweede adem gevonden en vertrok als een sneltrein met ‘Shake It Baby’ gevolgd door een trage, hoewel traag is relatief, versie van ‘Beast Of Burden’ en een prachtige versie van één van mijn favoriete songs ‘Members Only’. Ondertussen was de temperatuur ettelijke graden gestegen en waren we al toe aan het laatste nummer van de avond. “Times fly when you having fun”…. ‘Too Weak To Fight’ mocht deze avond afsluiten en oh boy, wat een knaller was dat...vuurwerk in de Missy Sippy, het dak ging er volledig af. Alsof dit nog niet genoeg was, kregen we er nog een ‘Lucy Get Juicy’ bovenop. Tussendoor nog efkes wat rappen dacht den Johnny, alle handen op elkaar en “move that booty and skahe those hips baby !!!!”

Wel, wel, wel…hurricane Rawls had geen spaander heel gelaten van de Missy Sippy. Wat een avond mijne man. Fun time all the way en om nog eens het cliché boven te halen, de afwezigen hadden meer dan ongelijk. Johnny en zijn band zijn nog tweemaal te zien in ons land, in Fleurus en in Brugge. Ik zou zeggen: “Gaat dat zien, gaat dat zien!!!”

Marcel

Johnny Rawls


The Özdemirs